هر کدام از این تست ها زمانی که برای غربالگری مورد استفاده قرار گیرند، دارای مزایا و معایبی هستند و بسته به پروتکل طرح غربالگری و میزان تخصص شنوایی شناس، هر یک از آنها ممکن است با موفقیت بکار برده شوند.

استفاده از OAE آسان بوده و هزینه آن کمتر است. اما احتمال خطای OAE در برخی شرایط بیشتر از ABR است. ممکن است که نتیجه تست OAE نوزاد مثبت باشد ولی در عین حال شنوایی نرمالی داشته باشد. (False Positive). احتمال خطای ABR در صورتی که تست در سه روز اول تولد انجام گیرد در حدود ۴ درصد است. میزان خطای OAE در سه روز اول تولد در حدود ۵ الی ۲۱ درصد است. دلیل این امر، حساسیت دستگاه OAE به مایعات آمنیوتیک و جرم موجود در مجرای گوش نوزاد است.

هر کدام از این تستها، از مکانیسم های مختلفی برای ارزیابی شنوایی استفاده می کنند. جهت بررسی دقیق شنوایی، باید نتایج هر دو تست در کنار هم را مورد استناد قرار داد.
اگر نوزاد نتواند تست غربالگری را با موفقیت پشت سر گذارد، مفهومش چیست؟
اگر نتیجه تست غربالگری شنوایی نوزاد مثبت باشد (احتمال وجود افت شنوایی)، بدین مفهوم نیست که حتما دچار کم شنوایی است چرا که دلایل متعددی وجود دارد که ممکن است نوزاد نتواند در این تست موفق شود. یکی از این دلایل، وجود مایعات ناشی از زایمان در گوش نوزاد است که باعث مسدود شدن مسیر انتقال محرکهای صوتی به گوش داخلی می شود و در نتیجه نوزاد در این تست موفق نمی شود. در نتیجه باید بین تست اولیه و تکرار آن، یک هفته فاصله وجود داشته باشد تا این مایعات از بین بروند.
از دلایل دیگر می توان به نویز محیطی، صدای گریه نوزاد و تداخل های الکتریکی عضلات ناشی از حرکت نوزاد در حین انجام تست اشاره کرد. پاسخ هایی که در تست های ABR یا OAE ثبت می شوند بسیار ضعیف هستند و هرگونه حرکت یا گریه نوزاد ممکن است مانع از آشکارسازی دقیق پاسخ گردد. بنابراین، ضروری است که نوزاد در حین انجام تست، ساکت و یا در حال خواب باشد. غذا دادن به نوزاد قبل از انجام تست بسیار مفید است. اگرچه این تست دردناک نیست اما ممکن است برای نوزاد خسته کننده باشد.
در صورتی که تشخیص داده شود کودک با مشکل شنوایی مواجه است، باید آزمونهای تشخیصی دقیق جهت تعیین نوع و میزان شدت افت شنوایی بر روی نوزاد انجام شود.

نوشته‌های مشابه